พิจารณาฟ้องแล้วความผิดที่โจทก์กล่าวอ้างฺ ล้วนแต่เป็นข้อเท็จจริงแห่งความผิดที่ เกิดขึ้นในจังหวัดขอนแก่น และอยู่ในเขตอำนาจของศาลอาญาคดีทุจริตและประพฤติมิชอบภาค ๔ ซึ่งเปีดทำการแล้ว แม้ตามมาตรา ๕ วรรคสอง แห่งพระราขบัญญัติจัดดั้งศาลอาญาคดีทุจริตและ ประพฤติมิขอบ พ.ศ. ๒๕๔๙ ให้อำนาจศาลนี้มีอำนาจรับคดีทุจริตและประพฤติมิชอบที่เกิดขึ้น นอกเขตศาลนี้ได้ก็ตาม แตกต้องคำนึงด้วยว่าหากรับคดีทุจริตและประพฤติมิชอบไว้พิจารณาแล้ว จะเป็นการสะดวกแก่การตรวจสอบและค้นหาความจริงหรือไม่ ความผิดตามที่โจทก์กล่าวอ้าง ในฟ้อง หากให้ศาลในห้องที่เกิดเหตุกระทำความผิดพิจารณาพิพากษาโดยตรงจะเป็นการสะดวก แก่การตรวจสอบและค้นหาความจริงได้ดีกว่า ซึ่งจะเป็นประโยชน์แก่ผู้เกี่ยวข้องทุกฝ่าย กรณีจึง เห็นสมควรให้โจทก์ไปฟ้องต่อศาลอาญาคดีทุจริตและประพฤติมิขอบภาค ๔ ซึ่งเป็นศาลที่มีเขต อำนาจโดยตรงในห้องที่เกิดเหตุแห่งการกระทำความผิดเกิดขึ้น จึงมีคำสั่งไม่รับฟ้อง ให้จำหน่ายคดีออกจากสารบบความ